loader image
witaj@bushcamp.pl +48 511 083 241

Wielkie małe przygody

SŁAWKA MAKARUKA

Kiedyś marzyłem o wielkim świecie, o dżunglach, pustyniach i górach, które będę przechodził w poszukiwaniu skarbów, nowych odkryć geograficznych, czy po prostu przygody. Teraz marzę jeszcze więcej, tylko czasu na wyprawy na inne kontynenty mniej i kolegów chętnych na ciężkie, długotrwale ekspedycje – też mniej.

Zaczynałem bardzo wcześnie – mając 19 lat pojechałem na kilka miesięcy do Meksyku. Potem prawie 30 lat jazd po całym świecie, a teraz lekkie wyhamowanie, zatrzymanie mentalne, mniejsze kroki i spojrzenie blisko dookoła siebie. Teraz marzę jeszcze więcej, tylko czasu na wyprawy na inne kontynenty mniej i kolegów chętnych na ciężkie, długotrwale ekspedycje – też mniej. Mniej zleceń z telewizji na przygotowanie projektów w stylu Discovery czy National Geographic. Siedzę w domu, pracując nad sprawami, które nic mnie nie obchodzą, ale zjadają czas i wysysają bezcenną w moim wieku energię. Dni bez znaczenia i chorobliwie szare, pomimo wkraczającego pełnym słońcem gorącego lata. Generalnie załamka i powolna utrata szacunku do samego siebie.
No nie, mówię sobie – przecież nie utonę, ja, ja mam utonąć w bagienku nieinteresujących intelektualnie spraw? NFW.
 
Potrzebuję lekarstwa dla mojego rozleniwionego ciała i zawalonej bzdurami głowy. ROŚNIE MI WAGA I CIŚNIENIE, ZARAZ UMRĘ. 

Myśl człowieku, myśl - od czego zacząć?

Wiem od czego, przecież każdy z was wie – od sprawności fizycznej, ale póki co, na siłkę nie pójdę, bo nigdy nie potrafiłem się tam odnaleźć. Na szczęście są koledzy i ich pomysły. Po kilku nieudanych akcjach i próbach różnych aktywności dałem się namówić na Krav Magę.
Zapaliło, zacząłem regularne treningi z wiarą, że umiejętność takiej agresywnej samoobrony na pewno przyda mi się kiedyś w moich podróżach. Początki były okropne, rzekłbym poniżające, ale zniosłem je, obwiniając tylko siebie o taki stan rzeczy. Dzisiaj, kilka miesięcy później, wiem, że to był dobry ruch ( przy okazji – DZIĘKI J.C.). Ciśnienie spada, waga powoli też, część mojego ja odpowiedzialna za ruch i lęki zaczęła czuć się dowartościowana, lecz ta druga, dzika część cierpiała nadal. Pojechałem do Kostaryki, ale w pobyt w tym ucywilizowanym kraju nie pomógł mi na długo. Musiałem szybko coś wykombinować, coś, co zaspokoiłoby głód przygód.
 
Zacząłem analizować wszystkie za i przeciw, moje możliwości finansowe, czasowe, ograniczenia narzucone przez innych. Wtedy właśnie coś (czyli ta cudowna siła sprawcza , która wrzuca do mojej głowy różne zwariowane pomysły) powiedziało mi: wróć do podstaw, do rzeczy które robiłeś dawno temu, powoli rozpocznij od przygody za progiem. Może koledzy prezesi – którzy nie mają już czasu na 3-miesięczny wyjazd na Borneo znajdą wolny wieczór i pojadą z tobą na noc nad Bugiem?
Zaraz, nie, lepiej zacznij od siebie, a potem, jak ci się spodoba to zaproś innych , małą grupę nie więcej jak 3 czy 4 osoby. Spróbowałem, no i zaczęło się… WIELKIE , choć małe przygody.
Szybki spływ kajakiem zagrodzoną zwalonymi drzewami rzeką, przeprawy na dętce nocą przez Wisłę, przejście przez bagna w Kampinosie – wszystko prawie jak w amazońskiej dżungli, tylko komary u nas znacznie gorsze i węży więcej

Sławomir "Makaron" Makaruk

Od zawsze podróżowałem daleko, intensywnie i niebezpiecznie. Pierwsze podróże odbyte w wieku szkolnym wiodły mnie przez kartki wszystkich chyba podróżniczych książek wydanych w tym kraju. Niedługo potem, w wieku 19 lat wraz z kolegami z WKP-Warszawskiego Klubu Płetwonurków pojechałem na swoją pierwszą ponad sześciomiesięczną wyprawę do zalanych wodą jaskiń – cenotes na półwyspie Jukatan. I tak już zostało – od ponad 35 lat poluję na przygody: szukam skarbów w zatopionych statkach na morzach południowych, prowadzę safari, spływam na dno mętnych amazońskich rzek po złoto i diamenty, poluję z Buszmenami na Kalahari i plemieniem Badjao na Borneo, na Madagaskarze nurkuję z ludem Vezo.

Powoli odbijam się od dna, umysł nabiera świeżości z każdym najkrótszym nawet wyjazdem, mięśnie wiedzą już, że nie służą tylko do utrzymywania kręgosłupa w prawidłowej pozycji przy kompie, kurczą się boleśnie i radośnie po noclegu w hamaku nad brzegiem rzeki. Przypominam sobie smaki potraw z ogniska / smażyliście kiedyś jajko w papierowej torebce na żarze?/czy liofilizatów. Z roześmianą gębą z obrzydzeniem zjadam batony dające mi “parę” na parę godzin spędzonych w piance w środku bagna. Generalnie odżywam, regeneruję tymi małymi przygodami z za progu swoje ciało i umysł.

Nie, oczywiście nigdy nie zrezygnuję z eksploracji świata, ale…

Te małe przygody są balsamem na moje udręczone codziennością jestestwo.

Te treningi ciała i umysłu są tak trudne jak chcę – wszystko to kwestia ustalenia zasad, wyjścia poza strefę mojego komfortu. Każdemu na miarę możliwości – wyzwaniem może być nocleg w śpiworze na piasku nad Wisłą albo pierwsze gotowanie na ognisku i zjedzenie zadymionego posiłku, albo maraton. Przyjmijcie, że wschód słońca wygląda lepiej oglądany z poziomu śpiwora pośród falujących traw niż z ekranu telewizora. Dlatego wyjdźcie z pudełka codzienności i nie bójcie się konfrontacji z nieznanymi sytuacjami.
 
Róbcie przygodę na swoją miarę. Opuszczajcie swój Mordor, kiedy się da. Samemu lub lepiej z przyjacielem, który też dusi się morowym powietrzem biura. Nie zaczynajcie od triathlonu, spróbujcie na początek spływu kajakiem, potem spływu w nocy, na bezpiecznej małej rzece. Zauważycie swoje braki fizyczne (przynajmniej część z was), ale to dobrze, bo jak mnie wskaże wam to kierunek działania, kierunek do poprawy…
 
Zadbajcie o swój rozwój fizyczny, a gwarantuję, że intelekt poczuje się szczęśliwszy. Niekonwencjonalne przygody tuż za progiem przysporzą wam nowych doznań i nowych znajomych.
 
Być może inni zechcą się do was przyłączyć, a w grupie raźniej i bezpieczniej. Wspólnie możecie podnosić poprzeczkę i wymyślać nowe wyzwania. Zróbcie sobie plan na kilka najbliższych tygodni. Minimum jedną przygodę w tygodniu i jedną w weekend. Niezależnie od pogody. Ale, jak chcecie, to cztery albo pięć. Na początek pożyczcie śpiwór i karimatę , a jak wam się spodoba, to kupcie sobie później podstawowy sprzęt biwakowy. Jeśli nie wiecie jaki, napiszcie mi maila, chętnie pomogę.

Makaron


Ładowanie